ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 19 จนถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ผู้ชมภาพเข้าใจว่าเป็นภาพของพ่อที่กำลังสั่งสอนลูกสาวที่ไปทำผิดมา ขณะที่แม่นั่งอดทนจิบไวน์อยู่ข้างๆ แต่การตีความหมายเช่นที่ว่ามีปัญหาหลายอย่าง ต่อมาผู้ศึกษาภาพนี้ให้ความสนใจกับความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิงในภาพ ที่น่าจะเป็นคนรักมากกว่าที่จะเป็นพ่อกับลูกสาว ผู้ที่เดิมกล่าวกันว่าเป็นพ่อที่เห็นได้ชัดว่ามีอาชีพเป็นทหาร ดูจะมีอายุน้อยเกินกว่าที่จะเป็นพ่อของหญิงสาวในภาพและหนุ่มเกินกว่าที่จะเป็นสามีของสตรีสูงอายุที่นั่งอยู่ข้างๆ ดูจะเหมาะที่จะเป็นผู้หมายปองสตรีที่ยืนอยู่มากกว่า มีผู้เสนอว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในภาพเป็นการเจรจาเกี่ยวกับการหมั้นหมายกับสตรีที่ยืนฟังอยู่อย่างตั้งอกตั้งใจ หรือ เป็นการเจรจาตกลงธุรกิจในสถานที่สำหรับทำการค้าประเวณี รายละเอียดของภาพเขียนมีความกำกวมพอที่เทอร์บอร์คจะทิ้งให้ผู้ชมตีความหมายของภาพตามแต่จะชอบใจ

เทอร์บอร์คเขียนภาพนี้หลายเวอร์ชัน หลังจากภาพที่หอจิตรกรรมแห่งเบอร์ลินได้รับการทำความสะอาด ก็พบว่าชายในภาพถือเงินระหว่างนิ้วในมือขวาที่ยกขึ้น ซึ่งทำให้เชื่อว่าการตีความหมายว่าเป็นภาพในสถานที่ที่ทำการค้าประเวณีเป็นการตีความหมายที่เหมาะสมกว่า เพราะการถือเงินในมือยากที่จะทำให้ตีความหมายเป็นอื่นได้ แต่ในขณะเดียวกันรายละเอียดหลายอย่างในภาพก็ดูจะเหมาะสมกับการตีความหมายเป็นอื่นได้พอพอกัน สตรีสูงอายุในภาพอาจจะเป็นได้ทั้งแม่เล้า (procuress) หรือแม่ของหญิงสาว เสื้อผ้าที่มีดูมีรสนิยมดีและการเอาใจใส่ต่อการแต่งตัวที่เห็นได้จากอุปกรณ์ต่างๆ บนโต๊ะ อาจจะตีความหมายได้ทั้งเป็นการทำเพื่อการดึงความสนใจจากลูกค้า หรือเพื่อหาสามี สุนัขหลังเก้าอี้ในภาพเป็นสิ่งที่ปรากฏในภาพเขียนของฉากภายในที่อยู่อาศัยในยุคนั้น แต่เป็นสุนัขผสมแทนที่จะเป็นพันธุ์แท้เช่นสแปนเนียล แต่กระนั้นการยืนตัวตรงทำให้สันนิษฐานได้ว่าเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างเป็นทางการ แทนที่จะเป็นบรรยากาศสบายๆ ในซ่องโสเภณี ภาพเขียนให้ความหมายเป็นนัยถึงความดึงดูดทางเพศ (sensuality) จากการที่มีเตียงใหญ่ตั้งเด่นอยู่ในภาพ สิ่งของเครื่องใช้ในการสร้างเสริมความงามแก่สตรี และขนนกฟูฟ่องบนหมวกของทหาร แต่ก็มิได้หมายความว่าความคิดที่ว่าเป็นฉากทางการจะหมดความหมายไป เพราะสังคมร่วมสมัยของเทอร์บอร์คจะทราบได้ว่าสถานการณ์ทั้งสองชนิดมีความคล้ายคลึงกัน และการมีเตียงในภาพก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นนัยถึงการเป็นสถานที่สำหรับทำการค้าประเวณี ในคริสต์ศตวรรษที่ 17 เตียงเป็นเฟอร์นิเจอร์ชิ้นที่มีค่าที่มักจะตั้งแสดงในห้องที่ดีที่สุดในบ้าน นอกไปจากเตียงแล้วก็แทบจะไม่มีการตกแต่งอื่นใดในห้อง ซึ่งทำให้ไม่สามารถบ่งถึงชนิดของห้องได้จากเครื่องเรือน